به گزارش اداره بهداشت این شهر، نرخ مرگ شهروندان فقیر لس‌آنجلس سه برابر بیشتر از این نرخ در بین شهروندان ثروتمندتر است.

مقامات این اداره با صدور بیانیه‌ای مطبوعاتی که خبر از ۱۸ مرگ جدید داد، اظهار داشتند که در مناطقی که بین ۳۰ تا ۱۰۰ درصد ساکنان آن فقیر هستند، نرخ مرگ حاصل از ابتلا به کووید-۱۹ برای هر ۱۰۰ هزار نفر، ۱۶.۵ درصد است. اما در مناطقی که کمتر از یک دهم ساکنان آن فقیر هستند، نرخ مرگ برای هر ۱۰۰ هزار نفر تنها ۵.۳ درصد است.

لس‌آنجلس در ترکیب با لانگ بیچ و پاسادنا، اکنون حدود هزار مرگ حاصل از کووید-۱۹ دارد که در ایالات متحده آن را به یکی از بدترین شهرهای تحت تاثیر این ویروس تبدیل کرده است. شهردار اریک گارستی، در سخنرانی خود در پیوند با وضعیت شهر، توجهات را معطوف تاثیر شدید و نامتناسب این ویروس بر اقشار فقیرتر جامعه کرد و امید ساکنان این شهر برای بازگشت به حالت «عادی» را زیر سوال برد.

موسسه سیاست‌گذاری عمومی کالیفرنیا گزارش کرد که در سال ۲۰۱۷ حدود ۴ نفر از هر ۱۰ نفر ساکنان این ایالت، در وضعیتی فقیرانه یا نزدیک به فقر زندگی می‌کردند که اکثر آنها شامل خانواده‌هایی بود که حداقل یک فرد بزرگسال در میان آنها شاغل است. در این بین، شهر لس‌آنجلس نیز بالاترین نرخ فقر در کل ایالت را با ۲۳ درصد از آن خود کرد.

مانند اکثر مناطق دیگر در ایالات متحده، فقر در لس‌آنجلس نیز با دیگر اشکال نابرابری، به ویژه نابرابری نژادی، تلاقی دارد. در میان تمام گروه‌های نژادی ساکن در این شهر، «لاتینو»ها از همه بیشتر تحت تاثیر فقر قرار گرفته‌اند و نرخ فقر در سال ۲۰۱۷ در بین آنها بیش از ۲۳ درصد بود که بیشتر از دو برابر این نرخ در بین سفیدپوستان است.

در همین حال، بحران ادامه‌دار بی‌خانمان‌های این شهر نیز یکی از بدترین اوضاع در سراسر کشور است. آقای گارستی به این امر هم به عنوان یکی از نکات کلیدی در سخنرانی خود اشاره کرد.

او گفت:‌ «این که ما ۳۶ هزار نفر داریم که جایی به نام خانه ندارند، یعنی ما قبل از آن که کووید-۱۹ بیاید نیز با بحران بهداشتی جدی برای سلامت عموم مواجه بودیم. من حدود دو سال پیش از سازمان مدیریت بحران فدرال برای  کمک به حل بحران بی‌خانمانی در شهرمان درخواست یاری کردم، ولی انگار نیاز به شیوع این ویروس بود تا دولت فدرال بالاخره بودجه‌های مورد نیاز را برای ما ارسال کند.»

این شهر تمهیداتی جدید برقرار کرده است تا جلو بی‌خانمان شدن افراد بیشتری را در دوران شیوع این بیماری عالم‌گیر بگیرد؛ از جمله حمایت از از اجاره‌نشینانی که به خاطر بیکار شدن و عدم امکان ترک خانه ممکن است نتوانند فعلا اجاره خود را به‌موقع بپردازند.

شهرهای بزرگ دیگر نیز با عوارض جانبی مخرب شیوع ویروس کرونا بر اقشار فقیر و کم‌درآمد دست و پنجه نرم می‌کنند.

شیکاگو که طی سال‌های اخیر شاهد کاهش نرخ فقر بوده است، نیز هنوز خانه هزاران شهروند فقیر است؛ از جمله خانواده‌هایی که نمی‌توانند خارج از محیط مدرسه برای کودکان خود غذای لازم فراهم آورند.

بسیاری از خدمات و مشاغلی که نیاز به حضور فیزیکی افراد دارد، به خاطر ویروس کرونا مجبور به تعطیل کردن شده‌اند و در این میان جوانان رنگین‌پوست از همه بیشتر تحت تاثیر قرار گرفته‌اند.